किस्से…निसटतात..असेच…मध्येच…हरवल्यागत…अचानक…कहाण्याही जातात संपून,अश्याचअर्ध्या वाटेवर…हरवून जातात गाणीतालासुरांत म्हटलेली,विस्कटून जातात पारभावविभोर गजला,कधीकाळी हृदयातून उमटलेल्या…गंमत म्हणजे,एक वेडा असतोच असतो,अशा किश्श्यांत…सांडलेला असतो कुठेतरीत्याचा एकच अश्रू,कुठल्या तरीएकाद्या अनाहूत क्षणी…शोधत राहतो जन्मभरतो वेडा,आपला सांडलेला अश्रू…डोक्यावरली जखम,जखमेचा…

सुन्न गात्रांतून उमटतोअदृश्यतेचा खोल हुंकार….फिरत राहतोतना-मनातअतृप्त आत्म्यासारखा…बसून राहतो मानगुटीवर….व्यापून राहतो भवतालच्या अवकाशालाभूतकाळाची आठवण देत..वर्तमानाच्या समंधाशीझगडा करीतझुलत राहतोभविष्याच्या पिंपळावर….घुसमटत राहतो हुंकारक्षणाक्षणाने काळीज चिरीत जाणार्‍याकैफासारखा….कैफ…आठवणींचा….कैफ…भूताचा….कैफ…काचेच्या वर्तमानाचा….कैफ…कैक झोक्यांचा….कैफ…वाढत्या ठोक्यांचा….कैफ…मदमस्त कैफाचा,श्‍वासांच्या,दीर्घ पाण्याच्या तुकड्यावरजणू काही…

थकला असशील ना?रंगीबेरंगी मुखवट्या मागे धावूनगवसलं का काही शाश्वत?काही ह्रदयात जपून ठेवण्यासारखं कंटाळला असशील ना?त्याच त्या तक्रारी, आक्रमणंपुन्हा तेच ते तह,मांडवलीथांबली का रे वणवण तरीही बर ईतकी यातायात करून भांडतोसमिळालं…

संन्यस्त डोंगराच्या पायथ्याखालूनगात जातोय कुणी एक फ़क़ीर..आर्त सूरांनीभवताल व्यापून जातेअवकाशालाही भेदून जातोफकीराचा कातर स्वरयुगायुगांची विरहवेदनाअथांग भविष्याच्यापटावर सर्पछायेसारखीसरसरूनपसरत असल्यागत…आणिजणूअश्वत्थाम्याने जीवाच्या आकांतानेदिलेल्या शापागत…. श्रीनिवास नार्वेकर© (२०१५)

कवितेचा जन्म होतो ज्याक्षणीकवी मरुन जातो त्याक्षणीत्यानंतरच्या प्रत्येक कवितेपूर्वीपुनर्जन्म होत असतो कवीचा… कविता देते त्याला जन्मकविता देते त्याला जगणंकविताच देते त्याला मरणंहीजन्म-मृत्यूच्या या खेळातकळत-नकळत सुरु असतो प्रवासकवीच्या अस्तित्वाचा… असतात काही…

मग्न दुपारी पद्य पिऊनी नग्न बैरागी कण्हत होता , भग्न जाहल्या मेंदू मध्ये मद्या सम तो भिनत होता ! दशा भोगले काळीज मिरवत नशा कुणाची गिरवत होता ? शब्द लेवल्या…

त्यागूनिया सिंहासन,गाठलं त्यानं कानन।भार्या त्याची निष्कांचन,हवं झालं मृगकांचंन।रेषा भुलली लक्ष्मण,आनी झालं अवलक्षण।रावनाच्या मोहा पायी ,घडले ग रामायण।जाळुनीया लंका सारीमिळवली त्याने सीता।एका धोब्याच्या नादानजळली ती पतिव्रता।राम राज्य आलं तरीश्राप लागतो भोगन्या…

कुठून येते साद अनावर..मनुष्य असो वा कुणी जनावर..सुरवंट ते नव्या पाकोळ्या..जुन्याच वाटा जुन्या चाकोळ्या..वरवर वाटे भरकटलेला..प्रवास सारा पूर्वयोजिला…कुठे कोणती ओढी प्रेरणा.. जीवन त्यागून भोगी मरणा..शरीर थकता पांथस्थाचे..इथंच क्षणभर घेई ‘विसावा’..मशाल…

पाखरांच्या थव्यासवे सांज उतरली धरी..तिचा अधीर अधर कातर थरथरी .श्वास उन उन होता ,पापण्या जडावल्या..गंधावल्या माती मध्ये सार्या मुरल्या सावल्या.दूर बासरीची धून,कानी पडे अनवट ..देह देहात वाजली एक मंद्र सुरावट.सार्या…

अगा ईठ्ठला काय हे जाहले ?नको ते पाहिले पंढरीत .तुझ्या दारी देवा नसे अडवणूकपोट निवडणूक चाललीया .दर्शना वाचुनी वारकरी तडफडंwar करी फडं कडाडला .तुझ्या वाळवंटी अश्वांचं रिंगानआश्वासनांचा धिंगाना करताती.तुका ज्ञानियाचा…